Żywotnik zachodni 'Smaragd' (thuja occidentalis)
Żywotnik zachodni to gatunek drzewa z rodziny cyprysowatych pochodzący z Ameryki Północnej (porasta głównie rejony na pograniczu Kanady i Stanów Zjednoczonych). W naturalnych warunkach dorasta do około 20 m wysokości, a grubość pnia osiąga około 1 m. Odmianę ‘Smaragd’ wyselekcjonowano w Danii w roku 1950 i stała się odtąd powszechnie rozmnażaną odmianą w całej Europie.
Popularna tuja szmaragd, doskonale nadaje się na żywopłoty czy też szpalery wyznaczające strefy na działce. To krzew o stożkowym pokroju i średnio szybkim wzroście. W zależności od warunków glebowych w ciągu 10 lat może osiągnąć wysokość około 2,5 metra. Tuje nie brunatnieją na zimę, dlatego przez cały rok zdobią ogród piękną zielenią. Nie wymagają cięcia i formowania, aczkolwiek nasze rośliny są cięte regularnie, aby nadać im ładniejszy, gęstszy pokrój.
Zastosowanie:
Ze względu na charakterystyczny pokrój, polecana na nieformowane żywopłoty (gęstość sadzenia w rzędzie co 0,6-0,7 m). Doskonale nadaje się do pojemników i na cmentarze. Nieźle prezentuje się też jako soliter w ogrodach przydomowych, parkach i zieleńcach. Wspaniale wygląda w kompozycji z wrzosami lub innymi niskimi, płożącymi roślinami. Dużą popularnością cieszą się w ostatnim czasie strzyżone rośliny w formie spirali, kuli na pniu i innych. Szmaragdy nadają się do tego celu, ponieważ doskonale znoszą cięcie, mocno się zagęszczając.
Wymagania:
Stanowisko uprawy powinno być słoneczne lub półcieniste. Wymaga gleb lekko kwaśnych, żyznych i wilgotnych, ale jest dość odporna na niesprzyjające warunki atmosferyczno-glebowe. Jest wystarczająco mrozoodporna w naszych warunkach klimatycznych. Ze względu na dobrą tolerancję zanieczyszczeń jest coraz częściej wykorzystywana do nasadzeń w zieleni miejskiej. Żywotniki nie są podatne na choroby i szkodniki. Czasami może wystąpić na nich szara pleśń, zamieranie pędów lub plamistość łusek. Ze szkodników mogą się pojawić: przędziorek sosnowiec, misecznik tujowiec lub opuchlaki.
Pielęgnacja:
Rośliny sadzimy do zaprawionych kwaśnym torfem lub próchniczną ziemią dołków. W okresie letnich upałów i suszy wskazane jest systematyczne podlewanie. Dla zapewnienia optymalnych warunków wzrostu roślin stosujemy nawożenie wiosną - nawozami azotowymi, a jesienią-nawozami fosforowymi i potasowymi. Wiosną najlepiej jest zastosować nawozy wieloskładnikowe wolno rozkładające się typu Osmocote. Podłoże wokół drzewek należy ściółkować, gdyż ogranicza to parowanie, zabezpiecza przed chwastami i chroni korzenie przed przemarzaniem, jednocześnie wzbogacając glebę w próchnicę.
Galeria zdjęć z naszej uprawy:
